Księżycowa samotnia nad morzem

Selene

Pieczara, choć niewielka, pięknem swym urzeka każdego... Całe pomieszczenie oświetla srebrzysta łuna księżycowego blasku, która zdaje się wsiąkać w każdy, najmniejszy nawet kąt legowiska. Niedbale ułożona sterta gałęzi, przeplatanych z sierścią i ptasimi piórami, służy za leże właścicielki. Z jednego kąta wytryskuje naturalna, krystalicznie czysta źródlana woda, a niewielki strumyczek przecina wstęgą pomieszczenie, aby schować się w ścianie na drugim końcu jamy. Zaś gdzieś obok widać dziurę w kamieniach - drugie pomieszczenie, kryjące wszystko, co należy do Seleny...
A co jest na zewnątrz? Panuje tam wieczny szum fal, obijających o klif, w którym znajduje się legowisko panny S. Białe barany uderzają z hukiem o skały. Morze i świecący księżyc... o tak, to żywioły Seleny... Tu zawsze panuje noc.